inad

1. sif. Əsassız olaraq dediyini yeritməyə çalışan, heç bir güzəştə getmək istəməyən; tərs, höcət. İnad adam. İnad xasiyyət. – <Qulu> xəsis, tamahkar, heç bir şeyə güzəştə getməyən, tərs və inad bir adam idi. A. Ş.. <Böyükxanım:> Bax, özün bil, teleqram edərəm gəlsinlər! Amma Qulam xan da inadın birisidir. M. S. O.. İnad etmək (eləmək) – 1) sözünün üstündə durmaq, israr etmək, sözündən geri çəkilməmək; 2) tərslik etmək, höcət göstərmək, öz dediyini yeritməyə çalışmaq. Gülsəhər inad eləyir, Dildar isə hədə-qorxu gəlirdi. Ə. Vəl.. İnad göstərmək – əzmli olmaq, dəyanət göstərmək, əzmindən dönməmək, sözünün üstündə durmaq, dediyindən əl çəkməmək. Doktor Qəbzi bəy yay zamanı Xansaray yaylağına gəlməməkdə elə bir inad göstərdi ki, hətta onun öz yavuq qohum-əqrəbası da bu işə məəttəl qalmışdılar. C. M.. İnad yeritmək – bax inad etmək. <Həmzə:> <Səriyyə> də bizim ilə inad yeritsə, onda gərək bizə papaq haram olsun. C. C.. İnada durmaq – bax inad etmək. İnada düşmək – acığa düşmək, tərslik etmək, tərsliyi tutmaq. . . Əgər mənim uşaqlarımın biri inada düşüb, məni qəsd ilə incitmək istəyir, qoy burada bir söz deməyim. . C. M.. İnadı yerə qoymaq – inadından, tərsliyindən əl çəkmək, razı olmaq. <Hacı:> Sən olasan Allah, ay Sərdar, – dedi, – bu inadı yerə qoy, bu işlərə bir əncam çək! P. M.. // İs. mənasında. İnad adam, tərs adam, höcət adam. Gülsabahın atası çox inad adamdı. Ə. Vəl.. <Əhməd:> Hacı, inadı var, xahiş eləyərsən, oxumaz. Nə illah eləyirsən, oxumayanda oxumaz! İnaddı! M. C..

2. is. Əzm, dəyanət, səbat; əzmindən dönməmə. Belə hadisələr bizim inadımızı daha da artırmalıdır. H. N.. Yerli əhalinin inadından . . qəzəblənmiş şah vəziri Taygöz Yusifi çağırıb kimsəyə aman verməməyi ona əmr etdi. İ. Ə..

3. İnadla şəklində zərf – mətanətlə, əzmlə, səbatla. İnadla mübarizə etmək. – O deyir: – Mənimdir bu ana torpaq; Vuruşur inadla əlində yaraq. M. R.. . . Məhsuldar çöllər yorulmadan və inadla çalışan insanlarla doludur. M. İ.. Tez-tez çay keçmək nə qədər yorucu olsa da, onlar inadla irəliləyirdilər. Ə. Vəl..